tsunamı sonrası 1 için buraya
Bu insanları okulların spor salonlarında barındırıyorlardı.Yanlış hatırlamıyorsam 1 ay ya da daha uzun bir süre sonra her haneden 2 kişiye 2 saatliğine eve gidiş izni verildi.Yukarıdaki gibi bembeyaz korunaklı giysiler giydirildi,ellerine 1 er telsiz ve 1 orta boy poşet verildi.
Kimi önce ineklerine koştu,baktı,bulamadı.Her ihtimale karşı sağa sola yemler attı.Ben onca yıl ondan yemek yedim,belki hala buralardadır dedi.
Kimi evde kedilerine koştu.Bir evde 3 kedi hala yaşıyordu,söylememe gerek var mı sahibi kadın ağladı,ben ağladım onları izlerken.Yanında 3 koca paket yem götürmüştü belki hala yaşıyorlardır diye.Onları açıp bıraktı.
Sonra herkes verilen orta boy poşetleri doldurdu.
Burada düşünün siz ne alırdınız yanınıza?
Herkes ama herkes albümlerini,fotoğraflarını doldurdu poşete.Her şey yerine konur ama bunları yerine koyamayız diye düşünmüşler.
Belki de bir daha hiç geri dönemeyecekleri evlerini,hayatlarını fotoğraflar sayesinde unutulmaz kılmayı düşündüler.
Belki de...
Kim bilir?
fotograflarimi diye dusunmustum ben de. bulabilirsem bir de bir iki bana hediye edilen yillardir sakladigim sey var onlari alirdim belki demistim. demek o felaket aninda o yoklukta da akila gelenler ayni. Anilar asla yerine koyulamayacklar. Muthis bir dirayet sergileniyor orada. bizimle paylastigin icin cok tesekkurler
YanıtlaSildüşünmesi bile insanı darmadağın ediyor, bir ömrü orta boy poşete sığdırmaya çalışmak ne acı.
YanıtlaSilBi makas bi scrapbook yeter he ;)
YanıtlaSilÖnceki yazılarını da okudum şimdi Serrose. Medeniyet sonradan kazanılacak birşey değil bence. Şöyle bakıyorum sokaklara falan biz öyle olamayız.. İyiye gideriz ama pürüzler hep olur gibi.
YanıtlaSilBen neler alırdım acaba yanıma diye düşünüyorum, bişey gelmiyor aklıma.. O an ne hissederim, kestiremedim :) Manevi şeylere değer veriyor olmaları ne kadar güzel..
tüylerim diken diken oldu okuyunca yazını... evet ben de hatıra olabilecek şeyler seçerdim!
YanıtlaSilçok acı:( sanırım bende fotoğraf ve değerli eşyamı alırdım zaten maddiyatı ilk kaçışta almış olurdum diye düşünmekteyim:(
YanıtlaSilalbümleri toplardım mutlaka ve tabi ki kedi mi alırdım onu asla bırakmazdım.bu japonlar ne harika insanlar ya:( biz de insanız diye geçiniyoruz...
YanıtlaSilGulcin
YanıtlaSilkesinlikle cok dirayetliler.Allah yardimcilari olsun cidden cok zor bir hayat sinavi.Ben tesekkur ederim
Judy Abbott
ben mahvoldum ekran karsisinda az once yazdigim gibi cok zor bir sinav.
Vamos Bien
yetiyormus bak ogrendik ;)
Nazo
Yani bizim icin cok zor.Hep bana bana ya da bananeci bir milletiz/Japonlara bu bilinc cocukken veriliyor.Bize verilen bilinc ise arkani her daim kolla.Kork,korkut gibi
Evet cunku maddiyatin bittigi bir an o geldikleri nokta
Cakiltas
malesef uzucu bir yazi oldu.Kesinlikle ben de
tarih84
ben de aynisini yapardim buyuk ihtimalle
mercan
malesef canlilari getiremiyorsun yaninda :( cok aci degil mi?