İyi değilim ben.
Türkiye'den döndüğümüzden beri hatta dönüş uçağından beri aşırı yorgunum.
Yol boyunca uyuyan Yoshi'ye ve beni uyutmayan Efsun'a da gıcığım.
Efsun büyüyor, büyüdükçe huy değişiyor.
Bir de bu ara çıkmayan dişler var. Uykulardan ağlayarak uyanma, uyanıkken de yürüme arzusu ile oraya buraya saldırma.
Aşırı yorgunum.
Türkiye sonrası yalnızlığı sevmiyor Efsun!
Keşke gitmesemiydik. Çocuk kalabalık istiyor etrafında, çok alıştı.
Ah şu dişler bir çıkaydı.
Uykular yarım yamalak, uykular bölük pörçük.
O uyuyor ben uyuyamıyorum, o uyumuyor ben yine uyuyamıyorum.
Kollarım, bileklerim hatta başım ağrıyor.
Vücut ağrılarımı artık ağrıdan saymıyorum. Ama resmen ağrıdan geberiyorum.
Tam Efsun'u uyutuyorum. Bir nefes alacağım kediler bir şey deviriyor.
Pat bizimki uyanıyor.
Sanırım kedi katili olacağım.
O değil de omuzlarım bari ağrımasaydı.
Bugün günlerden ne?
Ben en son ne zaman su içtim?
Sahi karnım acıkmıştı benim.
Ahh şu bileklerim geçse keşke!
İyiyim ben, iyi miyim ben?
Geçecek biliyorum.
Sadece çok yorgunum
Sadece çok gerginim
Şöyle bir ağlasam açılırım ama Efsun uyanır.
Neyse!
Bir gülüyor hepsi geçiyor!
Efsun iyi olsun da!
Ben zaten iyi olurum!
kafa seslerimi dinlediniz!
dualar, dilekler, enerjiler kabul edilir.
iyiyim ben ama zaman zaman iyi değilim ben!