Korkuyorum

2 gün sonra Türkiye'de olacağım.

Korkuyorum

insanların patavatsızlıklarından, 

kırılacağımdan

kıracağımdan korkuyorum.

Karşıma geçip ah vah edecekler

hadi 2. çocuğu yapın diyecekler

Efsun neden öldü diyecekler

ve ben ne kadarına tahammül edebileceğimi bilmiyorum.

İnsanlardan kaçmak istiyorum

kendimi eve kapatmak

her gün kızıma gitmek

sadece bunları istiyorum.

Annem, ablam yanımda olunca daha iyi olacağım biliyorum

onlar koruyacak beni

ama korkuyorum işte.

Mart ayında 'ilk defa' tek başıma minibüsle kızıma gitmiştim.

Orada saatlerce kaldım, tabii ki ağladım

yanımda ayna yoktu ama yüzüm, gözüm ne halde tahmin edebiliyordum

eve dönerken markete uğrayabilmek için erken indim minibüsten

tam o sırada çocukluğumu bilen bir teyze ile karşılaştım

oğlu ile arkadaşız

nerede görsem konuşuruz

adımı bilir

beni bilir her şeyi bilir

yabancı ülke görmüş, geçirmiş bir kadın

sanırsın

naber sergül nasılsın dedi

benim sesim bile çıkmıyor

ayakta duramıyorum, öne geri sallanıyorum

iyiyim dedim

yanındaki kadına dönüp

kızı ölen arkadaş dedi

bu haldeyken, böyle tanıtıldım

kötü niyetle mi yaptı

sanmam

ama ne yaptığının

ne söylediğinin farkında değildi.

işte 

sırf iyi niyetten ne kadar canım yanacak bakalım

çok korkuyorum

Gezdik Geldik Nezamenotoko

 Hem bloğa uzun zamandır yazmıyorum, hem de gezi yazısı yazmıyorum. O yüzden biraz heyecanlıyım. Ben buralarda olmadığım da siz de olmuyorsunuz sanki :)
 Bugün bıraksan 3 gün yataktan (en az) çıkmam diyeceğim günlerden biriydi. Yoshi'nin ısrarı
üzerine çıktık evden.

  En son 25 yıl önce ilk sevgilisi ile gitmiş buraya beyimiz :) Hayır maziyi kıskanmıyorum :=)
Öncelikle arabamızı park edip, karnımızı doyurduk. Ne mi yedik? Sondaki videoda görebilirsiniz :)

Hava önceleri bulutlu olsa da 'hare otoko Yoshi' sayesinde açıldı hava. Çizgi filmlerdeki köyler gibi değil mi? Bu restoranın manzarası. Buna bakıp yemek yiyorsunuz. İnsan yaşlanmaz burada :)

Restoranın içi de böyleydi, biz balkonu seçtik (tabii ki)

Aldım bastonu elime, taktım şapkamı kafama ne maceralar atlattım :) Kayadan kayaya zıplarken 2 kere ayağımı burktum :(

Ben çiftin fotoğrafını çekmeyi teklif edince, o da karşılık olarak ben de çekeyim dedi :)

daha fazlası tabii ki videoda :)

Yer hakkında ingilizce bilgi için buraya tık tık 

Neden Ben?

 diye soruldu bana.

Hayatımda bildiğiniz ve bilmediğiniz birçok zor zaman yaşadım.

Hayattan vazgeçtiğim

bir daha asla dediğim çok oldu.

Ağladığım, bağırdığım da oldu 

ama hiçbir zaman 'neden ben' demedim.

Tamam Allah'ım vardır bir bildiğin

bu benim sınavım

ve bu geçecek her şey çok daha güzel olacak dedim hep.

Ve öyle de oldu.

Canımı acıta acıta geçse de günler, sonunda hep daha hayırlısı oldu!

Efsun'u kaybetmek hariç

Dünyanın öbür ucunda bir hastanede

kucağımda cansız bedeniyle kızıma sarılırken

bu sefer diyemedim

bu benim sınavım

geçecek bitecek diyemedim.

Neden ben de demedim

Neden Allah'ım dedim

Neden?

Bu çok zor

bu çok can yakıcı

bu çok dayanılmaz bir sınav

dedim

Hala daha da diyorum

Son zamanlarda hayat daha zor geçiyor.

gün geçtikçe geçmiyor ve ben kaybetmeye başladığımı hissediyorum.

Deniyorum,

bugün instagramda eklediğim videolarıma bakıp ne mutlu diyebilirsiniz!

Hatta öyle görünmeme, öyle düşünmenize sevindim.

Umut var demek ki!

Ama işin aslı sadece gitmek istiyorum artık.

Bu dünya ile bağımı kesmek.

Alacağımı aldım, göreceğimi gördüm.

İçimde kalan bir şey yok.

Kızım olsun bana yeter.

Bu Kadar / Bilmem Anlatabiliyor muyum?

yapmadığım bir şey yazının sonundan başa dönüyorum :)

biraz kafam karışık

toparlayamadım tam ama siz beni anlarsınız :)

Birkaç gündür 'bu kadar' kelimesine takmış durumdayım.

bu kadar zor

bu kadar kolay

bu kadar uzun

bu kadar kısa

gibi gibi

kelimeye buradan bakınca pek bir şey ifade etmiyor.

ama ne zaman bir insan hakkında

'bu kadar' lı cümleler kuruyorsunuz işte o zaman başlıyor.

daha doğru işte o zaman dikkatimi çekti

birine ne kadar çok 'bu kadar' lı cümle kuruyorsanız

o kadar büyük oluyor onunla ilgili hayal kırıklığınız

'bu kadar' ... olmasaydın keşke!

bu kadar ... mışsın

üzüldüm ya!

durduk yere hüzünlendim kelimenin basitleştirdiği insanlara.

bir de 'buraya kadar' var o da başka bir yazı olsun!

hayatınızda 'bu kadar'lı cümleleriniz az olsun inşallah!

yorum kısmına bu ara size 'bu kadar' dedirten ne varsa yazar mısınız?

tabii bu kadar güzel

bu kadar iyi 

bu kadar başarılı falan da var da

benim baktığım yön

bu kadar basit

bu kadar kötü

bu kadar itici 

bu kadar düşüncesiz

gibi 

cümleler

siz yoruma istediğiniz taraftan bakabilirsiniz :)