Annem geldiiiii! Gelmeden önce ne planlar, ne hayaller, ne düşler kuruldu ama elimizde kocaman gerçekler var.
Annem gelir gelmez nezle oldu ve bütün ev halkına bunu sattı. Arkasından sırayla hepimiz nezle olduk. Annemin nezlesinin yanında bir de birazcık jetlag olunca, geceler gündüzler azıcık karıştı.
Böylelikle günler normal hızından 3 misli hızlı geçti sanki.
Nefes annemi hiç yabancılamadı, zaten her gün telefondan gördüğü için alanda ilk yanağına dokundu. Sanırım gerçek mi değil mi kontrol etmek istedi. O an videoda mevcut :) En alta ekleyeceğim.
Nefes bu yaşına 1 kere bile sallamadan geldi. Yeni doğduğu zamanlar, beni isyana kadar sürüklediği anlarda annemin birkaç denemesi olmuştu ama pes etmedim. Çünkü bebek dilinde 1 kere sonrasında hep demek anlamına geliyor. Eğer ayağa alışırsa, sabahlara kadar bunu tek başıma yapamam dedim, direndim.
Şimdi de sallamıyor annem aslında :) Oyuncak bebeği ile oyun kurmaya çalışırken annem, ayağına koymuş bebeği ve sallamaya başlamış. Bizimki bebeği fırlatıp atıp kendisi yatmış. Çok şükür oyun olarak ve 1 kereye mahsus yapıldı :)
(sallayarak uyutana saygım var, ben tamamen kendimi düşünerek karşı çıktım)
Şerifem kendini toparlar toparlamaz bahçesini teftişe çıktı. Ne Yoshi ne de ben yüzüne bile bakmadığımız için fırçamızı da yedik :)
Blogumu özlüyorum hep aynı terane dön dur ama... bir türlü olmuyor! Elim gitmiyor, kafam gitmiyor.. tam olacak mesela Nefes durmuyor. Zaten yanında pc açamıyorum, amaçsızca klavyeye basmak istiyor.
Neyse bakalım göreceğiz 2020 kaç yazı ile bitecek. Benim hedefim geçen seneyi geçmek :) Geçen sene sadece 10 yazı yazmışım. Utandım şu an! Bu sene 11 yazı ile biter mi dersiniz?
Ben buradayım dersem, kimler duyar acaba sesimi?
Harika bir 2020 diliyorum hepimize!
Sağlık başta olmak üzere geri kalan bütün güzel şeyler de bizimle ve bizim olsun!
Annemi karşılama anımız!
