Bugün JLPT sınavımın sonuçları açıklanınca çok ama çok mutlu oldum.
Bu sertifika Japonya'da iş bulmada ve bazı üniversitelere girmede gerekli bir belge.
Ben ne iş ne de okul için girdim sınavlara
ben kendim için girdim.
Yapabilirsin Sergül! ü kendime ispatlamam gerekiyordu.
Siz beni örnek almayın
hayatım boyunca derslerine, sınavlarına çalışan biri olmadım.
Ödevleri yapardım eksi almayayım diye.
Japonca okulunda da durum aynı.
Şu an sırt çantamda 1 aylık ödevim var.
Okula hazırlıksız gidiyorum.
Geçen gün öğretmen bana gitmediğim günün ödevini vermeyi unutmuş.
Arkamdan sınıf arkadaşım telefon açmış, geç gördüm aramasını.
Geri aradığımda istasyondaydım.
Ne oldu diye sordum
öğretmen ödevi vermeyi unutmuş, yarın da sınav var çalışırsın diye aradım dedi.
Ama öğretmen demiş ki Kato San sınavlara çalışmadan geliyor zaten,
kendi bilgisi ile geliyor hep demiş.
Hem utandım
hem gururlandım.
Görülmeyeni gördükleri için mutlu oldum.
Efsun'dan sonra okula gitmek için çok zorladım.
Yoshi ne destek ne de köstekti.
İlk önce maddi açıdan çok karşı çıktı
sonra ise bu psikoloji ile yapamayacağım için.
Hayatım ne yazık ki videolardaki
fotoğraflardaki gibi geçmiyor.
Uykusuz geceler
ağlama krizleri
bir de üzerine isyan eden vücudum.
Eylül ayından beri üniversite hastanesinde düzenli testlerim oluyor
sebebi bulunamayan morluklar ve ağrılarım var.
Baş ağrısı normal bir şey oldu.
Mide şurubum ve ilaçlarım olmadan güne başlayamıyorum
Şimdi de belim korse ile yürüyorum.
Tüm bunların sebebi STRES!
Görmezden
duymazdan
geliyorum.
Hem de tek başıma.
Yoshi hem erkek
hem de japon olduğu için
ne yazık ki paylaşımcı değil.
Onlarda acı yalnız yaşanıyormuş.
Onlar derken Yoshi ve ailesinde.
Kimseden destek yok ne yazık ki.
hamileliğimi
lohusalığımı
ve
kızımın vefatını
yapayalnız yaşıyorum.
İşler bu durumdayken
okul için baskı yaptığımda
zor da olsa kabul ettirdim.
Yumruğu koydum masaya da diyebiliriz.
Maddi ve manevi zorlukların içinde
bugün N2 sınavımı geçmişim.
Mutluluk elle tutulur bir şey oldu bir anda benim için.
Sergül yapabiliyorsun!
sabaha kadar ağlayıp
alarm çaldığında üzerimi değiştirip
gittiğim çok oldu okuluma
sıranın üzerinde uyumam da az değil.
ders kitabında
ölüm
kaybetmek
kalp
kız
bebek
doğum
anne
gibi kelimelerde parça parça olduğum da çok oldu!
okul yolunda ağlamam da az değil.
ağlamamak için şarkılı snapler attığım da anlaşılmadı.
yeter artık sıktın dediklerinde de sustum!
Yandım
söndüm
parçalandım
acıdım
ağrıdım
düştüm
kalktım
ama
Başardım!
Şimdi öğretmenim sıra N1 de diyor!
Olur mu olur!
Benim deneyesim var!
neden bunları anlattım
ben yapabildiysem
siz daha iyisini yapabilirsiniz diye!