22 Şubat 2013 Cuma

Çok Yürekten İstemişim Sanırım



Sizin burada gördüğünüz sadece yumurta olabilir.Ama benim için anlamı çok büyük.Hatta çok çok büyük.
5 yıldır Japonya'da birçok anlamda zorlandım hatta zorlanmaya devam ediyorum.Bu ülkede en çok zorlanılan konulardan biri (bana göre) insan ilişkileri.Beni az çok tanıyorsunuz.Bir arada olmayı seven biriyim.Ama bu ülke sizi zorla yalnızlaştırıyor.Bu sebeple çok canınız yanıyor en azından benim böyle.
Yeni evimize taşındığımızdan beni yan komşumuz (60'ın üzerinde bir Japon bayan) arada sırada kapımızı çalıp bir şeyler hediye ediyor.Bu ikinci yumurta getirişi.Şuan gülümsüyorum ama gözlerim dolu dolu.

Şimdi ne diyor bu kız ben hiçbir şey anlamadım diyenleri 27 ocak 2012'de yazdığım yazıma almak isterim.

Yürekten istenilenlerin gerçekleştiğini birçok kez deneyimledim.Bunun için Allah'a binlerce kez şükrediyorum.
Sabır her şeyin anahtarı bence.

Bu yüzden derim ki hep ne dilediğinize dikkat edin!Gerçek olduğunda bunu sizin istemiş olduğunu unutmayın!

Hayallerinizin gerçek olduğu bir gün olsun!

Servgilerimle!

24 yorum:

  1. Gözün aydın o zaman ;)

    İlk evlendiğimizde oturduğumuz evde bizim de karşı komşumuz böyle tatlı, yaşlı bir çiftti. Değerini bilirim :)

    Sevgiler :)

    YanıtlaSil
  2. Bir şeyi çok istersen bir gün mutlaka ona kavuşacağına inananlardanım ben de.. Ne güzel sevindim senin adına.. Umarım o uzak memlekette samimiyetine inandığın bir çok arkadaş bulursun.. :))

    YanıtlaSil
  3. Ne güzel tam olarak seninle aynı duyguları paylaşamasa da yeni komşunla güzel komşuluk yapabilmeni temenni ederim... Diğer yazındaki konular da çok üzücüydü... Allah kimseye göstermesin.

    Sevgiler....

    YanıtlaSil
  4. Çok etkilendim..
    Ne güzel, Mevlam sonunda gönlüne göre bir komşu verdi hemde sen yumurta istemeden getiren.

    YanıtlaSil
  5. gercekten ıstedıgımız seye INANMAK onun gercek olması ıcın tek neden bıle olabılır!
    Şahane! Adınıza cok mutlu oldum, sevgiler!

    YanıtlaSil
  6. canım yaa keşke komşun olsaydım her yaptığımdan sana da verir sohbet ederdik baktın mı bilmiyorum ama benim blogda ancak pasta paylaşıyorum :)

    YanıtlaSil
  7. Sergül’cüğüm, seni facebook’tan, instagramdan (hashkini) ve blogtan sık sık, severek takip ediyorum. Sessiz takipçi olabilirim biraz ama bu yazına yazmazsam olmazdı çünkü en az senin kadar sevindim bende. Geçen sene yazdığın diğer yazı beni çok etkilemişti. Öyle görünüyor ki Allah dualarını kabul etti. -Akıl vermek gibi olmasın- sende ihmal etme teyzeyi, bir iadeyi ziyaret yap mutlaka, gönlünü hoş tut :)
    İstanbul’da yaşıyorum, 28 daireli 7 katlı bir apartman ama karşı komşumu rastladığımda görüyorum sadece ve ismini bile bilmiyorum. Maalesef üzücü bir durum. Eskiden olduğu gibi çat kapı gidemiyorsun birisine, rahatsız olmasın diye erteleyip duruyorsun, kimse kimseye gitmez oldu. Benim çocukluğumdaki gibi değil hiçbir şey. Dünya globalleştikçe yalnızlaşıyoruz bence. Kötü dünya sendromuna girmiş durumdayız…

    Lütfen seni kıskanan, çekemeyen, saçma sapan eleştiriler bırakan insanlara aldırma.
    Tüm güzellikler seninle olsun.

    YanıtlaSil
  8. asla aynı şey değil ama iş için İstanbul'a taşındığımda malum deprem oldu..koca sitede kimseyi tanımıyordum, herkes komşusunun kapısını çalıp uyandırıyordu, ben gürültüye uyanmıştım ama kapımı çalan yoktu..öyle kötü hissettim ki kendimi yapayalnız..kaldı ki bambaşka bir ülkede, bambaşka bir kültürde yanlızlığı yaşamak ne zordur..ama dediğin çok doğru yürekten istersen gerçek oluyor, yeter ki inancını kaybetmeden sabretmeyi bil..

    YanıtlaSil
  9. Temiz kalpten geçen dilekler gerçek olur canım, şaşırma buna :)

    YanıtlaSil
  10. Eski yazını okumamıştım şimdi okudum. inşallah etrafın komşu sever komşularla dolup taşarve sende ''kahveleri yaptım gel'' diyecegin ve diyen komşuların olur. Bizim Türkiye'nin de gidişat aynı yönde ama inşallah böyle devam etmez ve eski komşuluk ilişkilerimize geri döneriz.. İnsanın insana herzaman ihtiyacı var..

    YanıtlaSil
  11. aynı sevinci ve hüznü yaşadım sanki seninle. ben evlendiğimde senin kadar uzaklara gitmiycem belki ama başka bir şehre gidiyor olmak bile o kadar zor geliyorki şu an bana.bazen çok hissettiyor dimi o hüznü.ama kendini sevdirmişsin ki böyle güzellikler çıkmış karşına

    YanıtlaSil
  12. ne güzel olmuş senin için canım, gerçekten bazen sıkıntılar çekmemizin ondan sonra gelecek güzelliklerin daha çok farkında olmamızı sağladığını düşünüyorum.

    YanıtlaSil
  13. Bende hep buna inanirim :) Bende insan birseyi kabinin en derinliklerinden diliyor ve istiyorsa bu gerceklesir :)

    Almanyadan sevgilerle <3

    YanıtlaSil
  14. merhabalar bloğunuzu yeni takip etmeye başladım sizin şu dediğinizi çok iyi anlıyorum ben izmirde yetiştim büyük şehirdi ama insanlarda eskiden kalan alışkanlık gereği içli dışlı olunuyordu ama malesef şu anda türkiyede bir çok insanın şikayet ettiği bir durum ne yazık ki eski komşulukların arkadaşların kalmayışı ama benim hep inandığım bir şey var sizin de dediğiniz gibi bir şeyi gerçekten isteme ve ben şunuda söylemek isterim ki bir de eğerki bizler bundan sıkılıyorsak şikayet ediyorsak bizler ilk adımları atmaktan ne şikayetçi olalım nede çekingenlik yaşayalım elimizden geldiğince biz ilk adımları atalım zamanla her şey değişiyor sizin adınıza gerçekten çok sevindim böyle bir şeyi yaşamanızdan umarım inş gene bundan çok daha güzel süprizlerle karşılaşırsınız sevgiyle kalın...

    YanıtlaSil
  15. o yazına gidip okuyunca benimde gözlerim doldu..

    YanıtlaSil
  16. yürekten duaların için teşekkürler.

    YanıtlaSil
  17. Ne güzel hep böyle insanlar olur inşallah çevremizde:)

    YanıtlaSil
  18. Yalnız olmak çok zor olsa gerek.Hele u kadar büyük bir kalabalığın içinde.Sizi o kadar iyi anlıyorum ki.Alla kolaylık versin. İnsan dertleşecek, kafa dağıtacak birilerini er zaman arıyor.

    YanıtlaSil
  19. Çok iyi anladım:) Bu arada Sergül Abla gözün nasıl oldu?

    YanıtlaSil
  20. ağladım şuan bu yazıyı okurken...hersey istedigin gibi olsun bende iki sene viyanada yaşadım uzakta yaşamak ne demek çok iyi bilirim...

    YanıtlaSil
  21. bu akşam yemekte seni konuştuk ben balık yemiyordum ve babam ama o japonyadaki türk kız napsın onlar hep balık yiyorlar dedi bende alişmiş artık severek yiyordur belki dedim sonra nasıl alıştı acaba nelerde zorluk yaşadı insan ister istemez alişir diyerek muhabbete devam ettik derken alt kattaki komsudaki küçük çocuk hasta belki balık kokmustur diyerek onada götürdüm bizim apartmana yeni taşindılar ve bayan kapıyı açınca çok şaşırdı. oysa ben bildim bileli bizde herkezın kapısını gönül rahatlıyla çalarız.. ama bizde artık yalnızlaşıyoruz emin ol umursamamk komsunu tanımamak bizde de normalleşiyor zamanla.o huzuru o güzel sıcaklığı kaybemek gerçekten zor oluyor.sana burdan bi parçada olsa destek olabiliyorsak ne mutlu bize... sevgiler

    YanıtlaSil
  22. Sen ne kadar iyi temiz kalpli bir insansın. Linkini verdiğin yazını okudum üzüldüm ama bu temiz kalpliligin seni asla yalnız bırakmaz. Bu komsun gibi nice iyi insanlar çıkar karşına inşallah :)

    YanıtlaSil
  23. evet canım çok iyi hatırlıyorum ve çok duygulanmıştım ilk okuduğumda ve şimdi tekrar okudum yine duygulandım ... ben 12 yıldır komşuluğu unuttum tatlım annem başımdayken komşularımız vardı ... sonrasında ise sadece işlerine gelince komşu oldular nereye gitti isem ... Allah bol bol sabır versin bitanem ... ama belli ki zor günlerini yavaş yavaş aşıyosun buna ne kadar sevindiğimi tahmin bile edemezsin :) bu yazın gözümden kaçmış sanırım ama senin için o kadar çooook mutlu oldum ki :)

    bu arada ben facebook sayfandan yorum atan şu deli kız = Naz :)

    YanıtlaSil
  24. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil

Vakit ayırıp fikrinizi belirttiğiniz için teşekkürler
Hakaret veya konu ile alakasız olmadığı sürece bütün yorumlar yayınlanır

Sevgilerimle
Sergül