Son zamanlarda bloğa yazdım şeylerde bildiğim kadarı ile Türkiye'de yok dediğim şeyler Türkiye'de de var olmaya başlamışlar.
Tabi bunlardan benim haberim yok.Mesela şemsiye poşetleme makineleri ya da bir önceki posttaki aynalar.
Ben size buraları gösterirken siz de bana oralardaki değişimleri öğretiyorsunuz.
Bu duygu benim için yeni bir duygu.Her geçen zaman biraz daha bilgim azalıyor Türkiye hakkında.Çünkü her an değişim demek.
Türk dizileri izliyorum,her gün ailemle konuşuyorum,türkçe kitaplar okuyorum ama bunlarla kapatılabilecek bir açık değil bu.Aynı şey bu ülke için de geçerli tabi.3 yıldır aynı evde oturuyorum.Sokağımda yeni evler yapıldı,dükkanlar kapandı yerine yenileri açıldı falan.
İşte böyle oldum gelen yorumlarla gurbetçi duygusuna girdim bir anda.
*Bir de bana satın aldığım şeyleri Türkiye'de nereden alabiliriz diye soranlar oluyor.Gördüğünüz gibi ben doğru adres değilim bu konuda google en yakın arkadaşınız olacaktır.
canımsın :)
YanıtlaSilBu konuda çok haklısın çünkü burda olmayan şeyleri bize ilk gösterdiğinde aklımdan acaba türkiyede bir japon marketi açsak tutarmı diye düşündüm, ben oturduğum yerde düşünüyorsam birilerinin yapmaya başlamış olması çok normal :D
YanıtlaSilBen de ayni seyi cok hissediyorum! 10 sene oldu nerdeyse ben Turkiye'den ayrilali. Surekli kitaplar, aile ve arkadaslarla telefon konusmalari, Turk dizileri ve benzeri seylerle iliski halinde olsam da degisen bir cok seyi bilmiyorum. Anlik degisimi farketmek imkansiz uzaklardan :(
YanıtlaSilsergülcüm ben ödemeyi yaptım.kontrol edebilirsin...sevgilerimle...adresi yazmıştım daha önce .bişey varsa bana yazabilirsin.
YanıtlaSilsevgilerimle
Sen iste biz de sana an ve an Türkiye'deki değişiklikleri anlatırız. Böylece biraz olsun gurbetçi duygusuna kapılmaktan uzaklaşabilirsin belki.
YanıtlaSilHem ne güzel karşılıklı iletişim oluyor birbirimizi bilgilendiriyoruz :D
ben Türkiyede yaşadığım hale çoğu şeylerde senden farklı değilim...son paragrafta da cevabımı aldım...
YanıtlaSilblogunuzu keyifle okuyorum. bir çok gelişmeden haberdar olamamanız malesef doğaldır ve eminim özlem de duyuyorsunuzdur ama biraz da algıda seçicilik sanırım, örneğin bu bahsi geçen aynaların İzmir'de temiz bir 10 küsür senesi var, İstanbul'da da en az o kadardır eminim ama araç kullanmıyorsunuz sanırım belki de bu yüzden dikkatinizi çekmedi, mesela ben varsa bile hala şemsiye poşetleyen makinelerden görmedim avmlere otopark girişinden girmekten..
YanıtlaSilsevgiler
sanem
Şemsiye poşetleme makineleri hani nerdeymiş onlar? Ben Karadenizde yaşayan biri olarak neredeyse her mevsim şemsiyeye yapışık dolanıyorum! Bizim buralarda olsa ne güzel olurdu :( Hatta sende okuyunca dedim bunlardan burda lazım! Sevgiler..
YanıtlaSilÇok güzel bir siteniz var, hazırlayanların ellerine sağlık. Benim internette dolaşırken bulduğum http://www.tabloal.com diye bir site var, sizlerle paylaşmak istedim :)
YanıtlaSilserrozcum(!) içim bir garip oldu ya yazdıklarına:( aynı sözleri babamdan duyardım her uzun süreli seyahatlerinden dönüşte, adam kendi mahallesini yabancılardı. Ama bil ki şuan geldiğin duruma gelebilmek herkesin yapabileceği bir şey değil. bir sürü şeyi göze almak ve başarmak.. bunların üstesinden geldikten sonra değişim de neymiş..bunun önüne hiçbirimiz geçemeyiz..her bulunduğun ortama bir şekilde ayak uydurabilmek önemli olan. her açık bir şekilde kapatılabilir.(ki sen güncel kalmaya çalışıyorsun devamlı) Ayrıca aslında hepimiz birbirimize gurbetiz, çünkü bence artık neredeyse herkes yaşadığı il kadar. Türkiye içinde bile doğu-batı-kuzey-güney kim kimden haberdar? soru işine gelince, önce sen bi ara bak bakalım, amma armut pişciyiz biz ya.. en son nazikçe sorarsın yani çok gerekliyse..neyse güzel yüzün hep gülsün,keyfine bak..
YanıtlaSilDogal. Ayni cumleleri ben de ilk sene sonunda kurmaya baslamistim. Yakinda tamamiyla alisirsin.
YanıtlaSilYine de su ikinci ucuncu kusak gocmenler gibi olmayacagima eminim.
Olamam.
Sevgiler
Basak