Bugün Biraz Can Sıkıcı Olabilir Bu Yazı

                             Can sıkıcı 2 olay!

1-Günün bir saati canım hamur işi çekti.Her şeyi yaptım tam üzerine yumurta sürecektim ki evde kalmadığını farkettim.Ellerim hamurlu bir şekilde epeyce ağladım.Çünkü kapısını çalabileceğim bir komşum yok burada.Komşu yumurtan var mı ben sana alınca veririm diyebileceğim.Yan dairede,alt dairede ya da koca apartmanda kim kimdir bilmiyoruz.Bu benim için korkutucu bir durum.Doğal afeti bol bir ülkede tamamen yalnızlaştırıyor bu duygu beni.Sadece yumurta alabilmek için değil yani.

Türkiye'de olsam bu durum farklı olabilirdi.Gerçi büyük şehirlerde de durum böyleymiş galiba.Ben bilmem.Bizim oralarda herkes herkesi tanır.Bu durumun ince bir çizgisi vardır.O çizgi üzerinde yaşanabildiği sürece komşu olmak çok güzeldir


2-Japonya bildiğiniz gibi adalar ülkesi.En üstteki adanın adı Hokkaido'dur.Japonya'nın en soğuk bölgesi.Şuanda metrelerce kar var oralarda diyeyim siz anlayın.
Yoshi bir haber okudu bana 2 gün önce.Hüngür hüngür ağladım.
Hokkaido'da 2 kız kardeş yaşıyormuş.Orta yaşlardalarmış.Kızkardeş zihinsel engelliymiş.Abla kardeşine bakabilmek için çalışmıyormuş.Devletten maaşları varmış.
Geçenlerde ikisi de evde ölü bulunmuş.
Önce ablanın öldüğü tahmin ediliyor.Abla öleli aylar olmuş.Abla öldükten sonra kardeşin yapabilecek bir şeyi yok tabi.Ablasından sonra faturalar ödenmediği için her şey kesilmiş.Kardeşin soğuktan öldüğü düşünülüyor.
Abla öldükten sonra ablanın cep telefonundan 111 tuşlanmış.Böyle bir numara yok tabi.Ama tahminlere göre kardeş 110 u aramaya çalışmış yani polisi  :(

Böyle şeyler duyunca kahroluyorum.Bence kokudan bulundular.Çünkü bu ülkede bir çok insan özellikle yaşlılar yalnızlıktan ölüyor.Sonra gelen geçenin kokuya dayanamamasından bulunuyorlar.
Hiç mi kimseleri olmaz bu insanların anlamıyorum.Hiç mi kimseye ihtiyaç duymazlar.O iki kardeşin yan komşusu olsaydı.Kardeş kurtarılabilirdi.
Fazla tepki verdiğimi düşünenler olabilir ama benim de engelli bir kardeşim var.İster istemez o geliyor aklıma.Çıldıracak gibi oluyorum.

Japonlar iyiler hoşlar da anlaması çok zor onları.Başkalarını hiç umursamadan başkaları için yaşayan bir millet bence.

Mesela ilk olayı Yoshi'ye ikinci olayı duyduktan sonra anlattım.Bana dedi ki yapmaya başlamadan önce baksaydın malzemelerin tam mı diye dedi.Ya da çıkıp alsaydın marketten ağlamak yerine dedi.
Derdimin yumurta ya da hamur işi olmadığını o güvenin,o duygunun eksikliğinden dolayı ağladığımı anlattım.
Bana hak verdi ama anlamadı bence :) Tanımadığı bir duygunun eksikliğini çekmez ki insan.