Ben yalnızlığı severim.Hani günlerce evden çıkmasam,kimseleri görmesem ki son 4 yıldır buna yakın bir hayat yaşıyorum sorun olmaz benim için.
Kitabım,müziğim,kalemim,defterim olsun yeter-yetiyor bana.
ama
şu yalnız yenilen kahvaltı sofraları yok mu
işte o hala çok gücüme gidiyor.
Özlem en çok kahvaltı sofrasında vuruyor beni.
Öyle bir gün,öyle bir sabah işte bu sabah!
not:Yoshi sabah kalkar kalkmaz yemek yiyemeyenlerden.Hem japon kahvaltısı ile bizim kahvaltılar çok farklı.
Bu sabahın menüsüydü fotoğraftakiler ve yalnızlık!
Afiyet olsun Serrose, sıkma canını. Bakarsın Yoshi de Türk kahvaltısına alışır:)
YanıtlaSilAfiyet olsun!
YanıtlaSilJaponlar ne yiyorlar kahvaltida merak ettim bak simdi :)
dedigine cok katiliyorum...
YanıtlaSilAma beni en derinden etkileyen sey pazar kahvaltilari.
Pazar gunu yalniz kahvalti yapmak kadar sikici sey yok!Hatta arada dusunurum, sadece pazar kahvaltisina gelen birileri olsa diye :) Kahvaltiyi bn hazirlarim, o bana muhabbet etsin ve kahvalti sonrasi kahveyi pisirsin yeter :)
benim de yurtta yalnız kahvaltı yaptığım zamanlar geldi aklıma, yazını okuyunca. hüzünlendim çok.
YanıtlaSilgünün devamı güzel geçer umarım, sevgiler.
Çalışmadığım zamanlarda ki ev hallerimi anımsadım. Yalnız kahvaltı etmek, evden günlerce çıkmamak ne demek çok iyi bilirim. İçindeyken mutlu sanıyor insan kendisini ama dışarıdan bakınca acınası gelmiştim kendime ben. Benim yaşadıklarım biraz sancılı geçmişti.
YanıtlaSilAllahtan kedi var. Kedim olmasa bende kafayı yerdim o zamanlar.
biz varız tek değilsin..bende sevmem hiç yalnız kahvaltı etmeyi :)
YanıtlaSilPeynir diye tofuya saldırıp yaşadığım hayal kırıklığını hatırladım şimdi :(
YanıtlaSilSerrosecigim yalnız kahvaltı ederken bizi düşün, belki sen kahvaltını ederken biz senin yazılarını okuyup seni düşünüyoruz:)
YanıtlaSilvatanindan uzakta yasayan biri olarak seni cook iyi anliyorum :( Sevgiler Zeynep
YanıtlaSilkıyamamm.. yanlız yaşadığım bir evim var ve sabahları yalnız kahvaltı edip akşam yalnız yemek yemenin ne olduğunu biliyorum.. merak etme bu konuda yalnız değilsin:))
YanıtlaSilnedense bana da en hüzünlü geleni bu, özellikle pazar sabahları.. Çekilmez oluyor
YanıtlaSilMüziği açıp, televizyona dadanırım genelde bende, sessizlikte yiyemem