3 ARALIK

4 yaşındaydım 'abla' olduğumda birden büyümek zorunda kalmıştım.Bir kocaman kız daha katılmıştı ailemize 52 cm 5 kilo doğmuştu.Onu kucaklayamıyorduk bu yüzden bütün bebeklik fotoğraflarında koltukta oturuken kucağımızdadır Zillimiz (amcamın verdiği lakap).Zilli 1 yaşına geldiğinde teyzem de ilk kez anne oldu ve bir de kuzenim katıldı aileye.Zilli çok uslu bir bebekti yani biz öyle sanıyorduk.Zilli 2 yaşına geldiğinde hala yürümüyor ve konuşmuyordu.Kuzenimiz yürümeyi hatta koşturmayı bile öğrenmişti.Anneme bir şüphe düştü ve doktor maceralarımız başladı.Pek çok il gezdik ama tedavi bulamadılar.Hatta teşhis bile konulamamıştı.Zilli yaşına gelmişti ve hala yürümüyor ,konuşamıyordu.En son İstanbul'a gittiğimizde bir Profesör teşhisi koydu Öğretilebilir Engelli.

Zeka bölümü çeşitli ölçeklerde 25-44 arasında olup da sağlık kurumlarıyla işbirliği içerisinde gerçekleştirilebilecek özel eğitim ve rehabilitasyona muhtaç olan engelli çocuklardır.

O günden sonra hayatımızın yönü değişti ve herşeyde önceliğimiz Zilli oldu.Doktorun tavsiyesi deniz,kum ve güneş iyi gelir dedi.Ve bizim zilli denizde ilk ayakalrını oynattı ardından yavaş yavaş yürümeye başladı.Ne zaman konuşmaya başladı hatırlamıyorum.
Aslında birçok şey var onun hakkında söyleyeceğim ama toparlayamadım kafamda.Zilli şimdilerde yürüyor ,konuşuyor hatta çok konuşuyor.Ara sıra dedikodu yapıyor :) annemi şikayet ediyor bize :) ya da bizi annemlere :) Okuma-yazma öğrenemiyor ama bütün markaların armalarını ezbere biliyor.Adidas hastası hatun :) 3 gün önce 19 yaşına girdi.Gitmek istediği bir yer olursa annem izin vermezse 'sen bana karışamazsın ben genç kızısıyım 'diyormuş anneme.Yalnız hiçbir yere göndermiyoruz gidebilir mi bilmiyoruz.Bakkala gidiyor sadece her gittiğinde sohbet etmeden dönmez yazın kahvaltı sofrasında çok bekledik hatun simit alıp gelsin diye.Çok ayran gönüllü hergün aşık olabilir :) Japonya'ya gelme sebebi benim balığın abisine aşık olması :) şimdiler de tek hayali abi balık onunla 1 kere Mc donaldsa gitse yetecekmiş ona :)
En başta benim balığa göz koymuştu ama :)))))) abiyi görünce onu daha çok beğendi.
Zamanın anneleri çok daha bilinçli ama sizlerden ricam.Çocuklarınıza engelli ya da özürlü olmanın DELİLİK olmadığını öğretin.Biz küçükken parka gitmek istemezdim hiç çünkü parkta yaramazlık yapan ya da eve dönmek istemeyen çocukların anneleri Zilliyi gösterip -bak sözümü dinlemezsen sende öyle deli olursun ya da hadi çabuk eve dönelim bak deli geldi derlerdi.Çok şükür ki ülkemiz bu kavrama alıştı ve artık böyle şeyler çok ender yaşanıyor.
Bu yazıyı yazma sebebim bugün 3 Aralık Dünya Özürlüler Günü Zillimin gunu kutlu olsun.
Zira şu anda Öğretmen rolünde tiyatro sergilemekte.

Ablacım seni çok çok seviyorum :)))