
4 yaşındaydım 'abla' olduğumda birden büyümek zorunda kalmıştım.Bir kocaman kız daha katılmıştı ailemize 52 cm 5 kilo doğmuştu.Onu kucaklayamıyorduk bu yüzden bütün bebeklik fotoğraflarında koltukta oturuken kucağımızdadır Zillimiz (amcamın verdiği lakap).Zilli 1 yaşına geldiğinde teyzem de ilk kez anne oldu ve bir de kuzenim katıldı aileye.Zilli çok uslu bir bebekti yani biz öyle sanıyorduk.Zilli 2 yaşına geldiğinde hala yürümüyor ve konuşmuyordu.Kuzenimiz yürümeyi hatta koşturmayı bile öğrenmişti.Anneme bir şüphe düştü ve doktor maceralarımız başladı.Pek çok il gezdik ama tedavi bulamadılar.Hatta teşhis bile konulamamıştı.Zilli yaşına gelmişti ve hala yürümüyor ,konuşamıyordu.En son İstanbul'a gittiğimizde bir Profesör teşhisi koydu Öğretilebilir Engelli.
Zeka bölümü çeşitli ölçeklerde 25-44 arasında olup da sağlık kurumlarıyla işbirliği içerisinde gerçekleştirilebilecek özel eğitim ve rehabilitasyona muhtaç olan engelli çocuklardır.
O günden sonra hayatımızın yönü değişti ve herşeyde önceliğimiz Zilli oldu.Doktorun tavsiyesi deniz,kum ve güneş iyi gelir dedi.Ve bizim zilli denizde ilk ayakalrını oynattı ardından yavaş yavaş yürümeye başladı.Ne zaman konuşmaya başladı hatırlamıyorum.
Aslında birçok şey var onun hakkında söyleyeceğim ama toparlayamadım kafamda.Zilli şimdilerde yürüyor ,konuşuyor hatta çok konuşuyor.Ara sıra dedikodu yapıyor :) annemi şikayet ediyor bize :) ya da bizi annemlere :) Okuma-yazma öğrenemiyor ama bütün markaların armalarını ezbere biliyor.Adidas hastası hatun :) 3 gün önce 19 yaşına girdi.Gitmek istediği bir yer olursa annem izin vermezse 'sen bana karışamazsın ben genç kızısıyım 'diyormuş anneme.Yalnız hiçbir yere göndermiyoruz gidebilir mi bilmiyoruz.Bakkala gidiyor sadece her gittiğinde sohbet etmeden dönmez yazın kahvaltı sofrasında çok bekledik hatun simit alıp gelsin diye.Çok ayran gönüllü hergün aşık olabilir :) Japonya'ya gelme sebebi benim balığın abisine aşık olması :) şimdiler de tek hayali abi balık onunla 1 kere Mc donaldsa gitse yetecekmiş ona :)
En başta benim balığa göz koymuştu ama :)))))) abiyi görünce onu daha çok beğendi.
Zamanın anneleri çok daha bilinçli ama sizlerden ricam.Çocuklarınıza engelli ya da özürlü olmanın DELİLİK olmadığını öğretin.Biz küçükken parka gitmek istemezdim hiç çünkü parkta yaramazlık yapan ya da eve dönmek istemeyen çocukların anneleri Zilliyi gösterip -bak sözümü dinlemezsen sende öyle deli olursun ya da hadi çabuk eve dönelim bak deli geldi derlerdi.Çok şükür ki ülkemiz bu kavrama alıştı ve artık böyle şeyler çok ender yaşanıyor.
Bu yazıyı yazma sebebim bugün 3 Aralık Dünya Özürlüler Günü Zillimin gunu kutlu olsun.
Zira şu anda Öğretmen rolünde tiyatro sergilemekte.
Ablacım seni çok çok seviyorum :)))
Nasil yanlis nasil yanlis!!Yuh diyorum cocuklarina deli diye asilayan teyzelere..
YanıtlaSilBenim okudugum ilkokulda , ogretilebilir engelliler icin bir sinif vardi..Artik yok galiba normal okullarda boyle siniflar bence olmali ki cocuklar yanlisi dogruyu ogrensinler baskalarini uzmesinler..
Nasil sevgi dolu ve saf olduklarini cok iyi biliyorum..Bizim apartmanimizda komsumuzun kardesi vardi..Sarildigi zaman nefes alamazdim ,adimi soylerken ardina m eklerdi :)Ornek, serrosemm
Kutlu olsun canim..
kader yolunu çizerken bize sormuyor ama insanların soruları ve yargıları öylesine çok ki...Hayatımıza engelleri biz koymuyoruz ama kaldırabilmek bizim elimizde...
YanıtlaSilHaydinsimmmmm :))
YanıtlaSildedigim gibi gunumuzde azaldi ama var.
benim ilkokulumda da vardi.her teneffus onlarla oynardim :) kaynastirma programi deniyor o sisteme ama artik yok.
Sagol canim
gunduz68
YanıtlaSilhosgeldin ve o kadar guzel yazmisin ki bayildim
cok haklisin
Sınıfımızda vardı bedensel engelleli arkadaşlarım ilkokuldada lisedede onun için her ne engellei olursa olsun onlar bizim içimizde
YanıtlaSilkardeşimiz arkadaşımız kuzenimiz yiğenimiz hepimiz sahip çıkmalıyız, korumalıyız
Seni ve kardeşini çok öpüyorum
yeldacim :)
YanıtlaSilbende seni cok opuyorumm
canım yaaa...
YanıtlaSilyazdıkların çok doğru serrose
Evet evet benim ilkokulumda da vardı böyle bir uygulama. "Deli" diyen insanları ise hiç anlamıyorum bu kadar mı cahil olunur? Allahtan yavaş yavaş bu zihniyet değişmeye başladı da. Zilli'nin Dünya Özürlüler gününü kutlarım. Sevgiler ve ikinize de öpücükler...
YanıtlaSilgörümcemin torunu var böyle. Onu da kayınvalidem anlamıştı. Şimdi liseyi bile bitirdi çalışıyor. Eğitimle tüm engelleri aşabiliriz. Ay ben şimdi 0nun Japonya maceralarını bekliyorum hevesle merakla
YanıtlaSilÇok güzel yazmışsın. Bayıldım okurken. McDonalds macerasını bekliyorum ben de :)
YanıtlaSilçok duygulandım, bana deli diyebilirsin ama birkaç kere engelli böyle bir çocuğum olup onu iyileştirdiğimi hayal etmiştim, gerçekten zor bişey elbette ama sonuçta onlar da bizden farklı değil hatta belki daha da üstün böyle duygusal zekaları (EQ) bakımından
YanıtlaSilgizemcim
YanıtlaSilsensin benim canim :)
Boogie
Zilliye ileticem cok tesekkurler sevgiler bizden sana :)
lale ablacim
YanıtlaSilaslinda hatun beni istemio yaninda abi balikla basbasa olmak istiyor ama dil sorunu oldugundan tercumanlik icin yaninda goturecekmis beni oyle dedi :)
ferulagocum
tamam gerceklesince olay haber vericem :)
gececim
YanıtlaSilhaklisin deli demicem sana :)
cok yuce bir duygu oldugu kesin ama ihtiyacin olan 2 sey var SINIRSIZ sevgi ve SINIRSIZ sabir
sevgielr canim
Bir kere zilliye çok sevgilerimiz iletin.
YanıtlaSilZilli belki çoğu gibilerine göre şanssız bir başlangıç yapmış. Ama sizin gibi bir ailede dünyaya gelmekle şanslı olmuş.
Bundan sonraki şansı bol bahtı açık olsun...
Yazılarını çok büyük bir keyifle okudum. Ne kadar güzel ve masum oluyorlar değil mi? Benim kardeşim otistik ve dünyalara değişmem onu. Onlar için bizim sabırlı olmamız çok önemli. Devamlı sevgi istiyorlar. Kardeşim sabahtan akşama kadar beni kucaklar öper:)
YanıtlaSilZilli'nin geçmiş doğum gününü kutluyorum. Gelecek yazılarını sabırsızlıkla bekliyorum.
Bana da beklerim artık. Yeniyim yardımlarınızı bekliyorum.
sevgiler
Ne güzel yazmışsın. Kardeşinin gününü kutlarım. Sende çok sevimli bir ablasın Serrose.
YanıtlaSilGeçen yıl oğlumun ana sınıfında kaynaşma programı dahilinde engelli bir çocuk vardı. Aşırı saldırgan olduğu ve duygularını vurarak anlattığı halde onun için böyle bir ifade asla kullanmadık ve Alper'e anlayışlı olmasını tembihledik hep. Hepimizin başına gelebilir bunu bilmek lazım önce.
O parktaki kadınlara da yuhhh diyorum. Ne saçma bir ifade şeklidir bu. Allahh onlarında akıllarının önündeki engeli kaldırır umarım.
Serrose, bize yazdığın yorumu anlamamıştık , kardeşini bilmiyorduk. Gözlerim dolarak okudum özellikle de park kısmını. İnsanlar çok vicadnsız olabiliyorlar. Ama dediğin gibi çok şükür bir yol katedildi bu yolda. En önemlisi onların eğitimi, ailelere uzun ve sabırlı bir yol düşüyor. Sizin gibi seven ablaları ve ailesi olduğu için Zilli çok şanslı
YanıtlaSilSerrsoum,
YanıtlaSilKutlu olsun Zillimin günü..sizin de kutlu olşsun..bu kadar cesur..sevgi dolu ve müthiş bir aile olduğunuz için..
Yazını okurken çok duygulandım serrose.Çok etkileyiciydi.Ama ne şanslı ki kardeşin sizlere sahip.Ya olmayanlar...
YanıtlaSilDemli Hayat
YanıtlaSilHerkesin sevgilerini selamlarini ilettim :)
Cok tesekkur ederim bence biz ona sahip olmakla daha buyuk bir sansa sahip olduk.Amin insallah
Leyla
Tesekkur ederim sende blog alemine hosgeldin ve bende bekliyorum yazilarini
sevgiler
Flamecim
YanıtlaSilCok tesekkur ederim.
Bilincli anne baba olan olabilen herkese yurekten tesekkur ederim.
Evet ama o zaman "parktaki kadin" zihniyetinde insanlar cok fazlaydi.
Devir nispeten degisti
sukurler olsun ki
Cocukla cocuk
YanıtlaSilCok tesekkur ederim.Ufacik bir anlasilmazlik oldu ama sorun degil iciniz rahat olsun :)
Evet bizim ki hic bitmeyecek bir yol bu yuzden gidecegimiz yere degil de onunla yolculuk etme zevkine odakliyiz :)
Tanyaciim
YanıtlaSilCok tesekkur ederim.Guzel sozlerin icin de cok tesekkur ederim
Hazanbakisli
hosgeldin oncelikle.Cok sukur ki biz zilliye zilli bize sahip
sevgiler
Serrose ben kaçırmışım bu yazını. Face.de görmüştüm resimlerinizi. O'na sahip çıkmanız, sevgi dolu büyütmeniz, kesinlikle dışlamamanız çok ama çok güzel. Bence O'nun gibi çoğu engelliye göre çok şanslı.
YanıtlaSil2 yıl önce benim sınıfımda da vardı ve üzerine düşünce, ilgilenince nasıl mutlu oluyordu anlatamam sana. Bir kerecik gülüşleri dünyaya bedel.
Parktaki asıl özürlüler de Allahlarından bulsun diyorum, bu yeterince ağır onlar için.
Öpüyorum..
Nazocum
YanıtlaSilOlsun yaw :)Biz kendimizi ona sahip oldugumuz icin daha sansli goruyoruz :))
Parktakileri o zaman da Allaha havale etmistim simdi de :)
Bende kocamn opuyorum seni
okurken gözlerim doldu hatta bi kaç damla düşüyor ben yazarkennn ::((( çok çok güzel anlatmışsın ona olan sevgini...sevginizi....
YanıtlaSilÖyle kötü haberler okuyorumki gazetelerde özürlülerle ilgili onlardan faydalanmaya çalışan insanlarla ilgili :((( yazık diyorum sadeceee :(((