Öncelikle yeni seriye gösterdiğiniz ilgi için çok teşekkür ederim. Birinci yazıya gelen çoğu yoruma bayıldım. Cevaplamaya devam ediyorum. Blogspot'un her cevapladığım yorumdan sonra sayfayı yenilemesi gıcık ediyor beni. Sanırım tek yorumda cevaplayacağım artık haberiniz olsun.
Bugüne kadar çekmiş olduğum fotoğraflar arasında seçmelere devam ediyorum.
Bu fotoğraf da favorilerimdendir.
Sizlere neler dedirtecek diye merakla bekliyorum.
Bu fotoğraf Kouzenji Tapınağında çekilmişti.
yazısı için buraya tık tık
ve tapınakta mini bir sürpriz vardı
neydi o diyenler için buraya tık tık
Yaptığımız işe sıkı sıkı sarıldığımızda tıpkı bu ağaç gibi çok güçlü olabiliriz.. önemli olan nasıl yaptığımız değil nasıl istediğimiz sanırım😊
YanıtlaSilsıkı sıkı sarılmak diyorsun püf noktası... denemeli
SilBu fotoğrafı görünce aklıma yaz tatilinde dedemle teyzemle beraber ıhlamur toplamaya gittiğimiz zaman geldi. Ormanda yürüyor bir sürü ağacın yanından geçiyorduk. Hangisi ne ağacı, kim bilir kaç yaşındalae diye düşünüyordum. Biraz ilerledik ve ağaçların çok sık olduğu, öğlen güneşi tepemizde nöbet tutarken tam aksine çok serin ve gölgelik olan orası dikkatimi çekti. O an kendimi bir anlık bir kitabın içerisinde hissettim. Sanki karşıya atladığım an, oraya geçtiğim an bambaşka bir dünya beni bekliyormuş gibi... İlerlemek, o ağaçlardan öteye gitmek keşfetmek istemiştim. Şimdi bu fotğraftaki ağaçları görünce hemen o günü anımsadım ve yine bu fotoğrafta o arkada kalan ağaçlardan öte gitmek oraları keşfetmek yine kendimi bir kitabın içerisinde hissetmek istedim! Ayrıca bugün de doğum günüm, doğum günümde böyle bir anımı hatırlayarak içim güzel duygularla doldu, sayende ablacığım❤
YanıtlaSilAyyy geçmiş doğum günün kutlu olsun.
SilAnına da anlatışına da bayıldım. Ben de o gün oradaydım sanki, senin yanında
<3 <3 <3
SilMasalsi bir filmden cikmis gibi foto harika.elinize saglik.devamini bekliyoruz ��
YanıtlaSilher hafta Pazar günü diyelim mi?
SilBu fotorafda bana uzanan eller var.. belki yardim icin uzatan, belki beni yine geriye itmek icin uzatan.. Bilemiyorum.. hepsinin elini bi tutup bakmam lazim. Kötü elleri geride birakip iyi elleri tutup hayatta önümüze koyulan taslari beraber itmemiz lazim. Sonra nefes alabilirim, yesilliklerin verdigi huzurla birlikte. HUZUR !! Insan icin cok önemli..
YanıtlaSilHuzursuz olduğum bugünlerde HUZUR yazman o kadar iyi ki geldi ki!
SilGöründüğünden daha güçlü olduğunu göster ; meydan oku. :)
YanıtlaSilBunu çok beğendim hatta çıkarıp Evimin duvarına asasim geldi �� bana huzuru ve hayalimdeki meditasyon kosemi hatirlatti
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilAynı insanlar gibi yaş aldıkça bizim kırışıklıklar ağaçların da kökleri ortaya çıkıyo ve artık kendini taşıyamayacağında kendine iyi bakamadığında da herkes gibi toprak oluyo
YanıtlaSilHer fotograf icin bi film sahnesi aklima gelirse paylasmaya devammm buda benim serim olsunmuki...bu fotograf icin aklima gelen sahne ise cesur animasyon filminin orman icindeki taslarla cevrili yer aklima geldi.
YanıtlaSilResme bakınca içim huzur doldu çok güzel çekilmiş elinize ve gözünüze saglık
YanıtlaSilHerşeye rağmen kök sal ve sıkı sıkı tutun hayata:)
YanıtlaSilBenim fikrimce agacin koku toprakda olunca o daha guclu olur ruzgar falan yikamaz onu ama resimde bu agaclarin koku toprakin ustunde ve yikilmamak icin bir birine siki siki dolasmislar.ayni bir birini seven iki insan ya kardes gibi mesela.sevgiler
YanıtlaSilİzlediğim bir diziyi getirdi aklıma. Jordskott. Hatta şarkısı da çok anlamlı, Ofelia-I will meet you there :)
YanıtlaSilİnsanı zamanla ağaca dönüştüren bir parazit, jordskott. Doğanın intikamı :)
Ben böyle yerlere bayılırım, her zaman aklıma fotoğraf çekmek gelir böyle yerler görünce. Tabi ki de modelle. Ama profesyonel modeller değil, arkadaşlarım. Daha güzel oluyor :) Ormanlara çok çok ilgi duyuyorum. İlgiden kastım hangi ağaç türü hangi ormanlarda yetişir değil de, sanki bu fotoğraftaki gibi ağacın kökleri bende varmış gibi hissediyorum. Öyle ki bu hissiyat dayanılmaz olmaya başladığında iskandinav dizileri izleyip, kulning falan dinliyorum. :) Bu fotoğraf da bana atalarımla olan bağımı hissettiriyor. Atalarımı bilmiyorum ama, sadece hissediyorum. Bu fotoğrafın şarkısı I will meet you there olsun.
geçmişten besleniriz.. insanlık olarak tarihten, birey olarak kendi tecrübelerimizden besleniyoruz ve güçleniyoruz. tek bir canlının baştan keşfetmeye gücü yetmez dünyayı. olanı bula öğrene ve sonra üstüne kata kata büyürüz. doğanın kanunu..
YanıtlaSilZaman geçtikçe insanlarında ağaçlarında daha dürüst olduğunu düşündüm resme bakınca yalansız dolansiz..içini gizleyemiyor sanki..
YanıtlaSilYazları olimposta olduğum zaman gittiğim phaselisi hatırlattı. Bazen gerçekten boguldugumuzu hissettiğimiz büyük şehirlerden kaçmak için turkiyedeki bir numaralı yerim olan olimpos. Bambaşka bir dünya rahat insanlar muhteşem doğası denizi ve nicesi. Olimpos=kaçış ve huzur benim için. Benim tatilim gelmiş galiba :p sevgiler :))
YanıtlaSilBakmayın öyle sap gibi yanlız olduğuma yer üstünde. yer altında çok tanıdıklarım var. Sülalem geniş ayol.(yorumcu burada yer altında yer üstünde olandan daha çok akrabamız var aslında diyen yazara gönderme yapmaktadır :) ) Yanlız göründüğüme bakmayın gücüm yalnızlığımdan değil kalabalığımdan gelir o yüzden.
YanıtlaSilHuzur...
YanıtlaSilHuzur ...
YanıtlaSilDışı seni içi beni yakar.
YanıtlaSilHayat zorlu olabilir ama sımsıkı hayata sarılırsan ve kendini eğitirsen kndi ayakların üzerinde durabilirsin
YanıtlaSilSakin, huzurlu bir orman, sanki periler çıkacak ağaçların arasından, peter pan'i hatırlattı bana:)
YanıtlaSilTarihine ve geçmişine sahip çıkmalı insan...
YanıtlaSilGüçlü bir tarih kudretli bir tarih... Kim bilir neler gördü geçirdi, kim bilir kimler dokundu yüreğine... Eski yaşanmışlıkların ışığında yine burada... Kulağımızı dayasak belki duyarız o tarihi...
YanıtlaSilAğaçlar ve yeşillik bana huzur verir. Herşeyin bir sonu var ama o sona gelene kadar neler yaptığımız önemli.
YanıtlaSilHer an bırakıp gidecekmiş gibi serbest, hep orda kalacakmış gibi sıkı sıkı! bağlanmalı hayata..
YanıtlaSilHepimiz birer agaciz aslında. Koklerimize yani kültürümüze inanclarimiza yasadigimiz yere ve ailemize bağlıyiz. Ama dallarimiz göklere uzanıyor. Her yöne uzatabildigimiz dallarimizla sonsuzluğa uzaniyoruz. Her yıl kuruyup baharda tekrar cicekleniyoruz. Bazen sıkıntılarla dibe çöküp sonra yeniden başlıyoruz ümit ediyoruz bahara dönüyoruz...❤
YanıtlaSilBen biraz yanlış anladım galiba bu fotoğraf yorumlama şeylerini. Bu yüzden yorumumu düzenliyorum izninizle.
YanıtlaSilAyakta ve hayatta kalmak için bir şeylere tutunmalıyız, ya kendimize ya da malzemesi bizden birine. Ne kadar iyi tutunursan o kadar güçlü olur, o kadar güç verir ve de hükmedersin. Başarmak için kendine tutun ya da kendinden olan birine, mesela zihnine.
Ağaçlara baktığımda hep yeniden doğmak ve uyumlu olmak geliyor aklıma fotoğrafa bakıncada yine aynı duyguyu hissettim.Aklıma alacakaranlık filmide geldi gotik bir ortamada sahip bence (:
YanıtlaSilKökler önemlidir köklerinden vazgeçme ama bağımlıda olma dimdik özgürce yaşa.
YanıtlaSilKöklerimizle beraber dans etmeyi öğrenmeliyiz.
Neler duymak istiyorsak onu yazıyoruz söylüyoruz belkide benim bu ara ailemle sorunlarım var ve dikkatimi çeken ilk kökler oldu enteresan
Çokta güzel bir fotoğraf ��
Yüzüklerin efendisi iki kule filmi geldi aklıma hareket eden konuşan sarumana ve orglara karşı savaşan köklü ağaçlar , birde issiz ormanlarda sislerin içinde bulunan ürkütücü mezarlıkları anımsattı bu taşlar hani bazı haberlerde çıkmıştır ya (hayaleti bolge)diye kameraya yansımış bir ışık yada bir dumanı ruh diye ispatlamaya çalışmaları nasıl bir paranoyadir😆
YanıtlaSilYüzüklerin efendisi iki kule filmi geldi aklıma hareket eden konuşan sarumana ve orglara karşı savaşan köklü ağaçlar , birde issiz ormanlarda sislerin içinde bulunan ürkütücü mezarlıkları anımsattı bu taşlar hani bazı haberlerde çıkmıştır ya (hayaleti bolge)diye kameraya yansımış bir ışık yada bir dumanı ruh diye ispatlamaya çalışmaları nasıl bir paranoyadir��
YanıtlaSilBir fidan olarak geldik bu Dünya'ya
YanıtlaSilAh bu dünya...
Zamanla büyüdük, kök saldık derinlere...
En derine.
Bazen güldük bazen üzüldük,
bazen de çok yorulduk.
Çok fazla...
Ama pes etmedik her şeye göğüs gerdik.
Her zaman bir şeylere tutunduk.
Kimimiz hayallerine,
Kimimiz ailesine,
Kimimiz dostuna,
Ama tutunduk işte bir şekilde...
Bir fidan olarak geldik bu Dünya'ya
YanıtlaSilZamanla büyüdük kök saldık derine.
En derine...
Bazen üzüldük bazen kırıldık bazen mutlu olduk.
Ama hiç pes etmedik.
Kırıldıkça güçlendik
Daha çok hırslandık
Daha az üzülmeyi öğrendik
Çünkü zamanla büyüdük...
Yanımızda olanlara sarıldık.
Kimimiz hayallerine,
Kimimiz ailesine,
Kimimiz dostuna,
Ve biz kök salmaya devam ettik...
Bu fotoğraf bana yosun kokusunu hatırlattı.
YanıtlaSilSırları ortalığa saçılmış bir insan gibi
YanıtlaSilFotoğraf beni çok etkiledi ...çok karıştı duygularım fotoğraf'in bir yanı çok umut verici bir yanı ise bu dünya değilmiş gibi geldi ve aklıma çok ama çok sevdiğim kraliçe şebnemden şu şarkı sözleri geldi;
YanıtlaSil*******
Toprağın altında
Sarmaş dolaş köklerle
Bağlanmışız birbirimize
Cennet gibi bir yerlerde
Kader varsa benimki bu olsun
Aşk masalsa gerçek olsun
Aşk..
Arkadaki taşlar mezarlık gibi duruyo ve öndeki harika ağaçlar ve köklerini de görünce hissettiğim şu an farketmesek de oradan oraya savrulduğumuz ve zamanımız geldiğinde aynı o ağaçlar gibi kök salacağımız
YanıtlaSil"yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine" aklıma ilk gelen bu oldu.:)
YanıtlaSilHer güzel şeyin bir sonu vardır.
YanıtlaSil'ürkme burası ürkütücü görünebilir ama aslında sihirli bir dünya. Sadece inananlar gerçeği, sihirli dünyayı, küçük perileri, dokuz kuyruklu tilkiyi görebilir''
YanıtlaSilLuNa'dan sevgiler
Güçlü olmakla yaşama tutunmakla ilgili bu fotoğraf sanki,mutfakta ne var serisi vardı bir de :P
YanıtlaSil