Bugünlerde deli gibi yazı yazasım var.1 günde 3 posta kadar çıktım.Zor durduruyorum kendimi.Affola :)
Ama Türkiye'de olduğum sürece bu kadar aktif olabileceğimi düşünmüyorum.O yüzden acısını çıkarıyorum sanırım.
Neyse,
Annem dvd'leri aldı ama listeyi biz yaptık.Bilmeyenler için Yoshi tam bir film manyağı.Saatlerce dvd izler.Film bittikten sonra saatlerce film hakkında yazı okur.Wikipedia'ya bir dalar çıkmaz film ile ilgili bulduğu her şeyi okuyana kadar.Yönetmenleri,oyuncuları falan bilir.Ben çok cahilim yanında.
Bir de çok sevdiği filmleri defalarca izleme huyu var.Replikleri ezberleyecek kadar.çok sevdiği filmlerin Türkçe alt yazılı olanları da alıyoruz.
Bunun 2 sebebi var.Birincisi çok iyi bildiği filmleri Türkçe alt yazı ile izleyip Türkçe öğrenmiş oluyor.İkincisi ise ben rica ettim.Çok sevdiğin ve çocuklarımıza izletmek istediğin filmleri biriktirelim dedim.2 dilde de.
Bu yüzden güzel bir koleksiyonumuz var evde gelişmekte olan.
Benim film hakkında bilgim sıfırdı.Ben de heyecanlanmıştım ama çok sevmedim açıkçası.Çok saçma ilerlemiş filmin akışı.
Hikayesi gerçek bir öyküymüş.Bu anlamda üzüldüm biraz.
Filmin fragmanı için Sinemalar sitesine tık tık
Ve Yoshi de azıcık hayal kırıklığına uğradı sanki.Aklında kalan etkiyi bulamadı bu sefer.Yani o zamanın teknolojisi için etkileyicidir sanırım ama şimdi çok komik bazı sahneler :D
İşte böyle bir akşamdı bizim için.
Ben çok heyecanlıyım sıradaki filmler için :)
yoshi eniştemiz kaç yaşında sergül abla? =)
YanıtlaSilİki dilli bir film arşivi oluşturmanız ne kadar güzel, ne kadar zarif... İki dilli çocuklar diğer dilleri öğrenirken zorlanmazlar hem, hem de anadilleri olarak Türkçe ve Japonca gibi iki zor dili bilecekler, doğmamış çocuklarınıza özendim şimdiden :)
YanıtlaSilValla ben hiç şikayetçi değilim, çok severek Sessizce takip ediyorum :))
YanıtlaSilBugün blogu okuyamamıştım. Şimdi ödevimi yapıyorum. Tüm gün fırsat kolladım ama olmadı. Kızım bugün 8.sınıftan mezun oldu ve gelecek yıl liseye başlıyor. Tören vb. derken blog ile başbaşa kalamdım. Şimdi şükür diyorum:) 1985 Ehliyetimi aldığım ve Renault 12 (Kırmızı) otomobilimizin direksiyonuna kurulup, üniversiteye gittiğim yıl (Tabii ki gerginlikten titreyerek). Teknolojinin hızına şaşırmamak elde değil. Ama ben bu filmi seyretmedim:(
YanıtlaSilAçıkçası bende günde 3 posta bloguna bakar oldum. Kendini hiç durdurma, hep böyle sık sık yaz ben severek okuyorum ve seninle birlikte Japonyayı geziyorum :) Eğer bir gün Japonyaya yolum düşerse hiç yabancılık çekmeyeceğim sanırım :))
YanıtlaSil