*Bu yazı bloğa yazdığım en önemli postlardan biri benim için.2008 yılında tanıştığım Ozawa san ile geçen sene bir röportaj yapmıştık.Onun videosunu günlerce editledik,kendimce çeviri yaptım.Hem verdiğimiz emek açısından hem de içeriği açısından önemsiyorum.
Bu sebeple geri dönüşleriniz çok önemli.
Ozawa beyin hikayesini duyduktan sonra benim için çok önemli insanlardan biri oldu Japonya'da.Sadece bir Türk ile mektup arkadaşı olmuş olduğu için değil.Biten ilişkisinin ardından özlemle,naiflikle ve gülen yüzüyle bahsedebildiği için.O kadar içinde kalmış ki yaşanmamışlıklar.Tabi ki şimdi mutlu bir ailesi de var.Ama çok farklı kelimelere dökemediği şey.Ve bu ilişki sayesinde beni öyle konuma koydu ki kendi içerisinde.Ben eziliyorum ona her baktığımda.Gittiğim Japonca okulunda gönüllü öğretmenlik yapıyor.Eğer sınıfta ben varsam dersi sadece bana anlatıyor.Anlamadığımı düşündüğü şeyleri defalarca açıklıyor.O kadar özel ki bu anlar.Yani kelimesi yok.
Videoyu izlerken bu adamın gözlerine bakın.Mahcubiyetine bakın.Hoşlandığını söylediği zaman ki gülümsemesine bakın.
Öyle temiz ve öyle naif ki!
Keşke bir şans olsa da Ümit Ersan hanım ile bir kere daha buluşabilse.Tabi ki bu saatten sonra yeni bir başlangıca kimsenin niyeti yok.Sadece onları sohbet ederken gözümde canlandırmayı seviyorum.
Olur mu olur!
Ben kadere inanırım!
Belki kaderlerinde böyle bir şey vardır.
İyi seyirler!
Ve geri dönüşlerinizi 4 gözle bekliyoruz.
2008 de yazdığım Kakegawa kalesi yazım için buraya tık tık Ozawa bey ile tanıştığım günün yazısı.
*ufak tefek kelime hataları yapılmış.Onlar için affola!
Nasil guzel olmus dikkatle izledim, gulumseyerek izledim anlattiklarini.
YanıtlaSilEmeginize saglik=)))
Film gibi diyebileceğimiz bir hikaye nereden nereye.Bence yıllar sonra seninle karşılaşması, senin aracılığın ile Türkiye'de ki insanlara yaşadıklarını bile anlatabilmesi kaderin var olduğunun bir göstergesi.Ben inanıyorum ki bir şekilde Ümit hanımla tekrar görüşebilirler.
YanıtlaSilFilm gibi. Gözlerim doldu izlerken.. Gerçekten yazdıgın gibi o kadar naif anlatıyor ki mektup aşkını. Çok güzel. Bizimle paylaştığın için binlerce kere teşekkür! Bu dönemde inernet her derde deva acaba Ümit Ersan Hanım bir şekilde bunu görüp seninle iletişme geçer mi? Bizler araştırsak internet üzerinden diyeceğim ama muhtemelen soyadı değişmiştir :/
YanıtlaSilGozlerim doldu izlerken, film gibi bir sey. :(
YanıtlaSilOzellikle Ozawa-san'in Umit hanimdan bahsederkenki hali cok acikliydi, onun icin cok zor olmali bahsetmek.
Insallah kizi, oglu, torunu ya da akrabalarindan biri bunu gorur de tekrar bulusturur onlari.
Harika bir is cikarmissiniz Sergul abla , elinize emeginize saglik.
gözündeki durgunluk o yaşanamamışlık ne de çok...bir de 47 sene evveli düşünüyorum biz şimdi japonyaya uzak diyoruz onlar yıllarca mektuplaşmış btn şartları zorlamış...keşke olsaymış...kadere inanırım...nasıl inanmiyiim bu kadar çok kanıtı varken...:))
YanıtlaSilSergülcüğüm, hep böyle şeyler filimlerde olur sanırız ama hayatın ta kendisi, Yoshi ile emeğinize,yüreğinize sağlık.Umarım Ümit Hanım ile takrar buluşurlar. Sevgiler...
YanıtlaSilOzawa beyin anlatırkenki naifliği gözlerindeki o samimiyet ne diyeyim bilmiyorum Sergül.. Birgün Japonyaya gidersem kesinlikle kendisini görmek için girişimde bulunmak isterim. Kadere inanıyorum elbette belki sende Ümit hanımla bir yol üzerinde bir durakta karşılaştın belkide diye düşünüyorum. ^^
YanıtlaSilTatlı bir burukluk bıraktı bende anlattıkları. Hem birbirlerini bu kadar sevdikleri için çok şanslılar hem de ayrılmak zorunda kaldıkları için çok şanssız. Ozawa Bey'in Ümit Hanım'dan bahsederkenki hali,naifliği onu gerçekten çok sevdiğinin ispatı olsa gerek
YanıtlaSilTatlı bir burukluk bıraktı bende anlattıkları. Hem birbirlerini bu kadar sevdikleri için çok şanslılar hem de ayrılmak zorunda kaldıkları için çok şanssız. Ozawa Bey'in Ümit Hanım'dan bahsederkenki hali,naifliği onu gerçekten çok sevdiğinin ispatı olsa gerek
YanıtlaSilO postunu okuduğumu hatırlıyorum.
YanıtlaSilBu arada ne kadar sevimli bir amca! :))
Umarım karşılaşırlar bir gün. Keşke bayanı tanıyor olsaydım dedim içimde. Videoyu gösterirdim. Belki bağlantı kurmalarına vesile olurduk. :))
Kadere inanıyorum çoğu zaman, evet.
Nasıl güzel duygular öyle,nasıl bir samimiyet öyle. Böyle insanlar kaybolur bu dünyadan diye çok korkuyorum beniii.
YanıtlaSilNot:Videoların nereye gitti ki?:(
gözlerim doldu izlerken.
YanıtlaSilbelki bi sekilde ümit hanimla tekrar karsilasabilir,olamaz mi ?olabilir:)
vayyy sergül bu nedir ya:))
YanıtlaSilbir kere tam kafama bir soru geliyor sen soruyorsun sonrasında:)
amaaa bu hanımıda bulursan tam belgesel tadında olacak ...
bakarsın buluruz Ümit Hanım'ı... :)) bu aralar senelerdir görüşmediğim ama hep sevgiyle bahsettiğim iki arkadaşımı bulmuş biri olarak imkansız değil gibi geliyor :)
YanıtlaSilOzawa Bey'in seninle karşılaşması da mutlaka güzel bir şey içindir. Belki Ümit Hanım'ı bulmak olmaz bu güzel şey ama mutlaka başka bir sebebi vardır böyle güzel bir hikayenin (:
eline sağlık
Resmen hüngür hüngür ağladım. yaşanmamışlıklar hep acıtır insanı.. Aklıma haruki murakami'nin Norwegian wood kitabı geldi. İnsanın içinde hep yaşansaydı neler olurdu diye bir şüphe kalır gider. Benim de buna benzer(bu kadar imkansız olmayan) bir hikayem olmuştu. Yakınlarınıza da anlatamıyorsunuz üstelik insanın içinde kalıyor öylece bir köşede. Ben de hayatımda 1 günümü aşık olduğum ve birlikte olmanın imkansız olduğu kişiyle istanbulun sokaklarında yürüyerek ve hava karardığında ayrılacak olduğunu belki de birbirini hayatın boyunca görmenin imkansız olduğu bilerek geçirdim. En güzel anılarımdan biridir hayatta. Ama en acıtanından da. Beyfendinin bakışlarını çok çok iyi anladım.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilBen en çok amca bir yerde yutkundu anlatırken, uzağa doğru daldı gitti (sanırım "evet, bitirmek zorunda kaldık" gibi bir şey derkendi) orada içim cız etti. Buluşsunlar cidden, gözümde Güle Güle filmindeki Metin Akpınar'ın oynadığı karakter canlandı. Ve evet kadere inanırım, yön verebildiğimize de.
YanıtlaSilÇok şaşırdım, çok üzüldüm.Adamın içinde kalanlar yüzünden belli.Çok tatlı bi amca.Umarım bu temiz kalpliliğiyle Ümit Hanımı bulur.Gerçekten söylediğin gibi blogdaki en önemli yazılarından biri bu olabilir Sergül, hele de Ümit Hanım ortaya çıkarsa ve görüşmeleri senin sayende mümkün olursa.. Çok çok güzel olacak inş.Eline sağlık,çok güzel şeylere vesile oluyorsun..Sevgiler..Vildan
YanıtlaSilYüregini açmış bizlere...
YanıtlaSilUmarım ümit Hanım bulunur ve bir kez daha karşılaşırlar. Yaşananlar bunu hakediyor çünkü. Ümit Hanımmmmmmmmmmmm nerelerdesiniz?????
YanıtlaSilduygulanarak izledim bi taraftan da Ümit hanım bu video yu görse Ozawa beyle görüşse o sohbetleri de video ya çekilse se se sa olsa keşke:))
YanıtlaSil"evet bitti başka çaremiz yoktu" derken nasılda yutkunmuş..gözyaşlarını içine akıtmış :( mektupları duruyor mu acaba..açıp açıp okuyormu ki :( keşke tekrar görüşebilseler..sende kameraya ceksen..eminim bütün blog alemi oturur ağlar..
YanıtlaSilfilm gibi.... :(
YanıtlaSilçok duygulandım umarım ümit hanım bi şekilde bundan haberdar olur ve seni cevapsız bırakmaz :(
YanıtlaSilBu Ümit hanımı el birliği ile bulmamız lazım!
YanıtlaSilharıka bır hıkaye ama ne yazıkkı sonu buruk.o beyefendıde eskı mektuplar duruyorsa umıt hanımın eskı adresı yada en azından semtını bıze soylerse aramamız da bulmamız da daha kolay olur yada okudugu okulu bılıyorsa oradn da buluruz.bu bılhıler ıle umıt hanıma ulasırp bulustuklarını gormeyı cok ısterım.
YanıtlaSilÇok güler yüzlü bir amca ama kavuşamamalarını anlatırken yüzünün değişmesi, o burukluk çok hüzünlü gerçekten. Keşke bir kere daha karşılaşabilseler. Sizi Ümit Hanımın kızı zannettiğini söylemesi neler hissettirdi çok merak ediyorum.
YanıtlaSilVideo inanılmaz hoşuma gitti Sergül, tam destek veriyorum bu videonun yayılması için. İnşallah Ümit hanımla Ozawa-san bir kez de olsa görüşüp eski anılarını yad edebilirler.
YanıtlaSilEtkileyici,titiz bir kısa ropörtaj veya belgesel. O bu dünyadan göçtüğünde bu anı baki kalacak. İyi ki yaptınız bu Projeyi. Bir post ta söylediğin gibi en yakın zamanda aile büyükleriniz için de yapmalısın. Arka plan, kurgu ve ve Ozawa Bey'in içten ama ölçülü anlatımı ile zenginleştirdiğiniz hikayesi gerçekten ilgi çekici olmuş. Seyrettiğim anda içimi onun burukluğu kapladı.... ve unutmaması ve kibarlığı...Ayrıca ders anlatırken ki tutumu. Benim de dostlarım var orada zaman zaman haberleştiğimiz. Vefalarını, mesafeli,gösterişsiz samimiyetlerini hissetmek beni hep mutlu etmiştir. Kendi adresimde paylaştım. Ümit hanım duyar belki tesadüfen(?)
YanıtlaSilSüper bir röportaj olmuş sergülüm. Yoshi ve seni tebrik ediyorum. Ümit hanım belki öğrenir ve tekrar görüşme imkanları olur :)
YanıtlaSilHarika bir ropörtaj olmuş duygulandım emeğinize sağlık!
YanıtlaSilçok tatlı bir insanmış :) klasik türk babası tipi kızını vermez uzaklara:p
YanıtlaSilo kadar yıl önce mektup arkadaşlığı gibi bir şey olmasına çok şaşırdım :)
Ozawa San'ın buraya kadar 24 saatte gelmesi de gerçekten harika bir şey, ben olsam onunla gitmek için her şeyi yapardım sanırım :)
çok üzüldüm ama ben hayatta mucizelere inanırım umarım birgün tekrar görüşme fırsatını yakalarlar.ne zor hayatın insanın içinde uhteler bırakması :(
YanıtlaSilNE KADAR ETKİLENDİM ANLATAMAM NE KADAR TEMİZ BEKLENTİSİZ HİÇ BİRŞEY YAŞAMADAN ÇOK ŞEYİN YAŞANMIŞ OLDUĞU BİR AŞK HİKAYESİ PAYLAŞIMIN İÇİN SAĞOL CANIM BU OLAYIN ÜSTÜNDE DURACAĞINA EMİNİM ÜMİT HANIM BULUNSUN OZAWA BEYLE BULUŞSUN DİYENLER DESEM SANIRIM HERKES EL KALDIRIR:)GELİŞMELERİ BEKLİYORUZ CANIM YÜREĞİNE SAĞLIK:)
YanıtlaSilNOT:OKAN BAYÜLGENLE PAYLAŞMALISIN BU DURUMU BENCE CİDDİYİM ÇOK ÇOK GÜZEL BİR OLAY OLABİLİR:)
Youtube'dan izledim videoyu büyük bir heyecanla sonunda bir sürpriz olacak kavuştuklarını duyucam diye bekledim önce, sonrada senin onunla bir bağın çıkacakmış gibi geldi bana tüylerim diken diken oldu :)) Gerçekten çok güzel bir röportaj olmuş keşke kavuşup evlenebilselermiş...
YanıtlaSilCidden insanın içini sızlatan bir hikaye. Ümit Hanım'dan ve ayrılışlarını anlatırken ki gözlerinin uzaklara dalmasından çok etkilendim. Keşke evlenebilselermiş demeden ve sonunda evlendiklerini, kavuştuklarını duyarım diye bekledim röportaj sonuna kadar... Kadere inanırım bende... Belli olmaz bir gün bir yerde karşılaşırlar belki. Röportaj müthiş olmuş, emeğinize sağlık... :)
YanıtlaSilO kadar çok ağladım ki anlatamam... Neden bu kadar etkileyici olduğunu biliyorum çünkü bu beyin yaşadıklarının bir kısmı hepimizin hayatından şöyle ya da böyle bir kesit. Senin ve eşinin ellerine sağlık :)
YanıtlaSilBu arada blog'unu şans eseri buldum ve o günden beri sessiz takipçinim :)
O kadar çok ağladım ki anlatamam... Neden bu kadar etkileyici olduğunu biliyorum çünkü bu beyin yaşadıklarının bir kısmı hepimizin hayatından şöyle ya da böyle bir kesit. Senin ve eşinin ellerine sağlık :)
YanıtlaSilBu arada blog'unu şans eseri buldum ve o günden beri sessiz takipçinim :)
ben buraya yorum yazmıştım :/!
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilVay be diyorum :) Teknolojik imkanlar olmasa bile,kilometrelerce uzaktan yaşanan aşklara bakın.
YanıtlaSilHala gözlerindeki hüzün farkediliyor ama,gülmeye çalışsa bile :)
zamansozleri.blogspot.com