Seneler önce tanıştım Pooh ile yüzündeki ifade hüzün mü yoksa gülümsüyor mu anlamadım.Orada başladım onu sevmeye ve onu nerede görürsem almaya.Biliyorum kocaman kız oldum ama hala dayanamıyorum hatta düşünemiyorum.En büyük zaaflarımdan biri oldu Pooh.Japonya'da da o kadar çok var ki Alah'ım sabır dediğim çoook oluyor.
Bir çok Winniem Türkiye'de kaldı.Buradakileri sizin için fotoğrafladım.
Yakın çevrem bu huyumu iyi bilir bu yüzden kim ne görse alır bana Winnie li bişeyler.Pijamam,sabahlığım,kalemlerim,defterlerim,çoraplarım,odam herşeyim 6 yaş çocuğu gibi Winnie'li dir benim.
http://tr.wikipedia.org/wiki/Winnie_The_Pooh hakkında biraz birşeyler okuyabilirsiniz.Japoncada bey-bayan olarak San denir.Çocuklara ise chan(çan) denir.Pooh'uma ise Poohchan diyorlar ve bende Poohchan hastası Serrose :)
Türkiye'den döndükten sonra nasipse Tokyo Disneylanda gideceğiz.O zaman Pooh'uma doya doya sarılcam.Bol bol resmini çekip hasret gidercem :)
Aşağıdaki gibi bir sofra isteyenler buyursun gelsin beklerim her zaman:)
merhabalar;
YanıtlaSilseni burda görmek çok güzel.winnie ye bende bayılıyorum.eşim daha evlenmeden bana doğum günümde boyum kadar bir pooh göndermişti havalara uçmuştum.hala da çok seviyorum kendisini.sofra düzenine de bayıldım.çocuklar ve kendini hala çocuk hissedenler için bulunmaz nimet.daha bir sürü pooh lu günler diliyorum sana.ve bana daa:):)
yok, yok ben bu davetlerini ciddiye almaya başladım, haberin olsun. heryer winnie dolu ve caponyadasın normal zamanlarda sensei. bizi de evlatlık alabilir misiiin, nolaarsıııın:)))
YanıtlaSilbaştan başladım blogunu okumaya ara ara okumaktansa bitireyim kurtulayım bari dedim:) çok güzel gerçekten yazdıkların. ben de çok severim winnie yi bu arada. ilk başlarda japonca kursundan bahsetmişsin şimdi japoncan ilerleyince onlar güzel bir anı olarak kalıyordur baktıkça. blog tutmak çok hoş bu yüzden. ha bu arada Okan Bayülgen le tanıştınız ya nasıl biriydi merak ettim.normalde de tv deki gibi mi konuşuyor
YanıtlaSil